Afgelopen donderdag zijn Jeroen, Sandra en ik naar het Eye Filmmuseum in Amsterdam geweest.
We hebben daar 'Close Up' gezien, een tentoonstelling over de nieuwe generatie film & videokunstenaars in Nederland.
De Nederlandse film- en videokunst heeft de afgelopen jaren een belangrijke ontwikkeling doorgemaakt. Een nieuwe generatie makers laat zien dat de scheidslijnen tussen film, video en beeldende kunst er nauwelijks nog toe doen. Wat hen verbindt, is de vanzelfsprekende rol die film/video in hun werk inneemt - of dat nu een video is op een enkel scherm, op meerdere schermen of als onderdeel van een omvangrijke ruimtelijke installatie.
Het is allemaal goed werk maar we zijn vooral onder de indruk van het werk van Janis Rafa en David Verbeek. Janis Rafa heeft twee films met als titel 'Requiem to a shipwreck' en 'Requiem to an incident', waarbij hij op heel subtiele wijze twee rampen in beeld brengt. Ook muziek, een echt requiem, speelt een belangrijke rol in deze films.
Het werk van David Verbeek laat de onwerkelijkheid en tegelijkertijd de wreedheid van een oorlog op afstand met drones zien. De film bestaat uit twee schermen en heet 'Full Contact'.
Dan nog het werk van Felix Burger. Dat heeft iets lugubers en 'Beuys-achtigs'. Je hebt het idee dat je in een soort 'Jekyll and Hide-voorstelling' staat waarbij elk moment de stoelen, aangevoerd door een dirigent, gaan bewegen.
Ik word aangesproken door een meneer die zich afvraagt waarom er tegenwoordig zoveel 'rommel' te zien is. Hij bedoelt hiermee de installatie van Burger en vraagt wat ik ervan vind. Ik antwoord dat ik het superspannend vind én goed gemaakt! Aan mij heeft hij in ieder geval géén medestander. :)
Er is teveel te zien en voor film/video heb je gewoon meer tijd nodig. Eigenlijk zou je nog een keer moeten gaan om ander werk beter te zien. Wel noem ik nog even het abstractere werk gemaakt met o.a. stroboscopen. Deze zijn zeker ook erg indrukwekkend.
Goed bestede middag dus!
Michael en Floris Quistrebert
Felix Burger
